Santiago Calatrava

De architect Santiago Calatrava is een van de bekendste zonen van de stad Valencia. Hij is niet alleen in deze stad geboren en afgestudeerd, hij is ook verantwoordelijk voor de bekendste bezienswaardigheden van Valencia het Ciutat de les Arts i les Ciències. Calatrava is een van de meest vernieuwende architecten van de tijd. Er zijn over de hele wereld gebouwen, bruggen en stations van de hand van Calatrava te vinden. Zelfs in Nederland in de gemeente Haarlemmermeer zijn er drie bruggen van hem te vinden. Een van de bekendste bouwwerken in de buurt van Nederland is het station Luik-Guillemis in Luik. Toch zorgen de projecten van Calatrava voor veel discussie. De architect gaat bij ieder project ruim over zijn budgetten heen en de bouw duurt meestal behoorlijk langer dan in eerste instantie gedacht. Verder is er commentaar dat zijn projecten in basis veel op elkaar lijken en dat ze constructief op de lange termijn niet altijd even goed zijn. Ondanks dit is Santiago Calatrava een van de meest gewilde architecten van dit moment. Bekende projecten van Calatrava buiten Valencia zijn het Auditorio van Tenerife, de Turning Torso in Malmö, WTC Path Terminal in New York en het station van Lissabon.

Het eerste project dat Calatrava in Valencia opleverde was het Alameda Metro station. Net als het Ciutat de les Arts i les Ciències is dit metrostation te vinden in de Jardin del Turia. Van het metrostation is bovengronds niet heel veel te zien, maar binnen valt gelijk de hand van Santiago Calatrava op. De gebogen lijnen, de typische driehoeken en het gebruik van het licht verraden gelijk zijn maker. Het Alameda metrostation is veruit het mooiste metrostation van Valencia en zeker een bezoekje waard.

Het Ciutat de les Arts i les Ciències kan met recht nu al het meesterwerk van Santiago Calatrava genoemd worden. Deze stad van de kunst en wetenschappen in de Turia Tuinen horen de bijzonderste architectonische hoogtepunten ter wereld. Als je het complex in zijn geheel bekijkt, kun je allerlei vormen en figuren in zien. De meest gehoorde opmerking is dat het lijkt op een walvissenkerkhof. Dit komt met name door de vorm van het El Museu de les Ciències Príncipe Felipe. Als je vanaf bepaalde hoeken naar het complex kijkt lijken de bruggen en gebouwen samen te smelten tot een structuur. Mooi is ook dat het complex er gedurende de dag er anders uit gaat zien. De lichtinval en schaduwen zorgen ervoor dat het complex een compleet nieuw uiterlijk krijgt.
Ondanks dat het feit Ciutat de les Arts i les Ciències in een korte tijd is uitgegroeid tot de belangrijkste bezienswaardigheid van Valencia is, is er ook veel commentaar op het project. Dit commentaar richt zich vooral op het feit dat het oorspronkelijk budget van honderd miljoen euro viermaal overschreden werd. Daarnaast blijken sommige van de gebouwen niet erg degelijk te zijn en hebben ze in de loop van de jaren al meerdere opknapbeurten gehad.

Het operagebouw en het centrum voor podiumkunsten van Valencia is het misschien wel het meest opmerkelijke gebouw van het Ciutat de les Arts i les Ciències. Het is in ieder geval het duurste van deze gebouwen. Het is de laatste object dat aan deze stad van de kunsten en wetenschap werd toegevoegd. De bouw ervan startte in 1995 en werd in 2006 afgerond. Aan de buitenzijde lijkt het gebouw al bijzonder, maar de binnenzijde is dat zeker ook. Zo is de binnenzijde van de grote zaal in zijn geheel bekleed met Valenciaans keramiek waardoor de Sala Principal een hele bijzondere akoestiek heeft. Er zijn in het El Palau de les Arts Reina Sofía in totaal vier verschillende zalen te vinden. Als eerste de Sala Principal. Deze grote zaal heeft bijna 1500 zitplaatsen die gebruikt kan worden voor opera’s, dans- en toneelvoorstellingen. Deze zaal, met een van de grootste podia en orkestbakken ter wereld, wordt gezien als een van de modernste en beste ter wereld. Boven de Sala Principal bevind zich het Auditorium. Deze zaal heeft ongeveer even veel zitplaatsen als de Sala Principal, maar beschikt over een veel kleiner podium. Bij grote evenementen worden in deze zaal livebeelden van de Sala Principal vertoond.

De Aula Magistral is een zaal die bedoeld is voor kamermuziek. Er zijn in deze zaal ongeveer 400 zitplaatsen. De laatste is het Martin y Soler Theater. Dit theater is gelegen onder de grond en wordt hoofdzakelijk gebruikt voor toneelvoorstellingen en kleinere andere producties.
Het El Palau de les Arts Reina Sofía is normaal gesproken niet geopend voor het publiek, maar je kunt wel onder begeleiding van een gids de verschillende zalen bezoeken. Leuker is het natuurlijk om een voorstelling bij te wonen. Het is dan wel verstandig om ver vooraf je kaartjes te reserveren.

L’Hemisfèric is de IMAX-cinema, het planetarium en het Laserium Van Valencia. Er draaien geen gewone films in deze bioscoop maar speciaal geselecteerde documentaires en andere informatieve films. L’Hemisfèric is het eerste gebouw dat tot het Ciutat de les Arts i les Ciències behoort en zijn deuren voor het publiek opende. Het gebouw bestaat in principe uit twee delen. Als eerste het planetarium dat tevens als IMAX-cinema gebruikt wordt en ten tweede de buitenste schil die gebruikt wordt voor evenementen, optredens en feestjes.
Een film bijwonen in L’Hemisfèric is bijzonder vanwege de hele ronde zaal. Hierdoor krijg je het gevoel of je echt in de film zit. Bij binnenkomst krijg je een soort bril op waar je onder andere je taal mee kunt kiezen.

De L’Umbracle is een meer dan driehonderd meter lange overdekte wandelpromenade en botanische tuin. Het is qua uiterlijk één van de mooiste gebouwen, maar het is in zijn opzet in zijn geheel mislukt. Het was namelijk de bedoeling dat tegen de bogen in zijn geheel begroeiing zou zijn met klimplanten om de wandelaars op de promenade van schaduw te voorzien. Jammer genoeg wordt het te warm in Valencia en krijgen de planten als ze wat hoger komen te weinig vocht en gaan ze dood. In de zomermaanden is het hier door het ontbreken van schaduw en wind dan ook bloedheet. Wel is het een prachtige botanische tuin met enorme palmbomen en veel geurende bloemen en planten. De entrees van de L’Umbracle doen denken aan Antoni Gaudi. Dit komt vooral door het gebruik van de ronde vormen en de mozaïeken. Onder de L’Umbracle bevindt zich een grote parkeergarage.

Het El Museu de les Ciències Príncipe Felipe is het wetenschapsmuseum van Valencia. Qua opzet valt het te vergelijken met andere wetenschapsmusea in Nederland en België. Het gebouw is echt immens en de vergelijking met een walvisskelet is erg treffend. Het wetenschapsmuseum bestaat uit drie verdiepingen die elk achtduizend vierkante meter groot zijn. Op de deze verdiepingen kom je allerlei wetenschappelijke opstellingen tegen waarbij men probeert op eenvoudige manier complexe wetenschappelijk theorieën uit te leggen. De grootte van het gebouw en de opmerkelijke architectuur blijft je achtervolgen tijdens je bezoek in het museum. De ware grootte van het gebouw wordt pas echt duidelijk op het moment dat je een straaljager ziet hangen in een hoekje. In de grote centrale hal van het museum zijn enkele immense opstellingen, zoals een meters hoge DNA-streng je komt er ook de oorspronkelijke plannen van het Ciutat de les Arts i les Ciències tegen. Op deze plannen zijn ook nog drie torens terug te vinden. Deze zijn door geldgebrek nooit gebouwd.

L’Oceanogràfic is het oceanografisch park in open lucht van Valencia. De verschillende aquaria en vijvers zijn op een vernuftige manier met elkaar verbonden. Door verschillende ondergrondse gangen, tunnels en ruimtes kun je van de ene deel naar het andere lopen. Af en toe kom je bovengrond en kun je kijkje nemen in de Humedales Aviario of bij de Templados waar de zeehonden en pinguïns leven. L’Oceanogràfic is het grootste aquarium van Europa en hoort tot de top tien van Europa. Vooral de haaientunnel is er indrukwekkend. Maar de nagebouwde mangrovebossen waar immense groepen met vissen rondzwemmen hebben een hypnotiserende wering op je. Het is de combinatie van de architectuur van Calatrava en kleurrijke vissen en andere dieren die het L’Oceanogràfic zo bijzonder maken. In het L’Oceanogràfic is ook een dolfinarium te vinden waar driemaal per dag een grote show gegeven wordt. In het dolfinarium is plaats voor ongeveer tweeduizend personen.

El Pont de l’Assut de l’Or

De El Pont de l’Assut de l’Or is een brug ontworpen door Calatrava. Deze 180 meterlange en 125 meterhoge brug over het Ciutat de les Arts i les Ciències is het letterlijke hoogtepunt van dit complex en de stad Valencia. Optisch gezien zorgt de brug er vanuit verschillende hoeken ervoor dat alle gebouwen in elkaar lijken over te gaan. De bouw van de brug startte in 2004 en werd pas in 2008 voltooid. Vandaag de dag is het één van de meest gebruikte bruggen van de stad. Dagelijks komen er meer dan 70.000 auto’s overheen. De El Pont de l’Assut de l’Or valt qua uiterlijk te vergelijken met de Samuel Beckett brug in Dublin die ook van Calatrava is en de Erasmusbrug in Rotterdam van Ben van Berkel.

L’Àgora

De L’Àgora is de laatste toevoeging van het Ciutat de les Arts i les Ciències. Het is een evenementenhal met een wel hele bijzonder vorm. Volgens sommige zou de vorm twee ineengesloten handen symboliseren. Persoonlijk vind ik het eerder op een pantser van een prehistorische dinosaurus lijken. Het gebouw is aan de buitenzijde in zijn geheel bekleed met blauwe mozaïek waardoor de bijzondere vorm alleen maar meer geaccentueerd wordt. Jammer genoeg wordt de evenementenhal, maar sporadisch gebruikt en staat hij het grootste deel van het jaar leeg. Als er geen evenement is, kun je het gebouw ook niet bezoeken. Het bekendste evenement dat tot 2015 in de L’Àgora georganiseerd werd was het tennistoernooi de Valencia Open. Veder worden er af en toe voorstellingen en concerten gehouden.